Tot de beroemdste bomen van ons land behoren de Wodanseiken van Wolfheze. Hun naam werd rond 1850 bedacht door de gebroeders Gerard en Johannes Warnardus Bilders, initiators van de zogenaamde Oosterbeekse School van landschapsschilders, waartoe verder o.a. Maris, Mauve, Mesdag en Van Ingen behoorden. Deze groep kunstenaars had een sterk romantische kijk op het landschap. De omgeving van Wolfheze met de grillig gevormde oude eiken langs de Wolfhezer Beek en de omringende heide was veelvuldig onderwerp van hun schilderijen. Oosterbeek werd in die periode wel het Gelderse Barbizon genoemd. De afgelopen eeuw is de heide rond de beek bebost geraakt. Er schijnen officieel vijf Wodanseiken te zijn. Langs de beek staan meer oude eiken, dus welke exemplaren dit zijn, is moeilijk uit te maken. Van de Wodanseiken wordt gezegd dat ze ongeveer 450 jaar oud zijn. De grondwaterstand in dit gebied is, door wateronttrekking ten behoeve van drinkwaterwinning en industrie, fors verlaagd, zo'n 1 tot 2 meter. Het schijnt dat de eiken daar behoorlijk last van hebben gehad, maar ik geloof dat ze het wel zullen redden.